Leciono 2: Germana Alfabeto

Saluton, mi ĵus eklernis la germanan. Efektive, mi konis ĝin en la unuaj 6 jaroj de mia vivo, sed kiam mi revenis al Turkio, ĝi restis kiel memoro, kiu estis neglekte forgesita. Nuntempe, post ekzakte 21 jaroj, mi denove eklernas ĉi tiun lingvon. Nuntempe mia kono de ĉi tiu lingvo estas ĉe nulo kaj mi komencas de la alfabeto, kiun vi donis al mi. Koran dankon pro viaj klopodoj...

Se vi volas, rigardu ĉi tie. (Unue klaku sur letero kaj legu tion, kio aperas, poste la viro kuranta dekstren, ktp.)
https://193.171.252.18/www.kidsweb.at/Buchstabengeschichte/index.htm

Mi ĵus komencas renkonti la germanan ya.siteye germanan nasib oldu.bende bi mesaĝon sen transdoni mesaĝon al ĉiuj, kiuj pasis dankon multe.

Ĉi tiuj estas reguloj multe pli facilaj ol la angla. Multaj leteroj estas legataj kiel en la turka. malsamaj:

ä – legi kiel la malfermita litero e. Ĝi similas al la litero e, kiun ni konas, necesas pli larĝe malfermi la buŝon por ĝuste prononci ĝin.
c – ne estas ĝenerale uzata sole, sed se ĝi estas, ĝi estas uzata kiel k, kiel en la angla; aŭ legi kiel -ts-.
e – legu fermita. Alivorte, ĝi estas legata inter la litero e kaj la litero i kiel ni konas ĝin. Ĝi estas prononcata kiel la litero ı en la lasta silabo.
h – prononcata komence de la vorto kiel en la turka. Se ĝi estas en la mezo aŭ ĉe la fino de la vorto, ĝi estas prononcata kiel ğ.
j – ĉiam legu kiel y.
l – ĉiam prononcata kiel maldika l. Tio estas, kiel la l en la vorto lampo. Oni neniam legas dike kiel en la vorto kalas.
q – ĉiam legi kiel ku.
r – plej multaj germanoj prononcas r gorĝe, simile al ğ. Sed estas ankaŭ tiuj, kiuj legas ĝin premante ĝin kiel en la turka, kiel faras la grupo Rammstein en siaj kantoj. (wer zu lebzeit gut auf erden, wird nach dem tod ein obstacle werden.) (vidu malhelpon)
s – se ĝi estas komence de la vorto kaj estas sekvata de konsonanto, oni legas ĝin kiel ș. Alie, ĝi ĉiam estas legata kiel z.
Ĝi estas legata kiel ß – s.
v – ofte legas kiel f. (povas ekzisti esceptoj, kiel la vorto novembro*)
w – ĉiam legi kiel v.
x – estas prononcata kiel s komence de la vorto kaj kiel -ks- en la mezo kaj fine de la vorto.
y – kutime troviĝas inter du konsonantoj kaj prononcata kiel ü. alie oni legas kiel y.
Ĝi estas legata kiel z – ts. (la vorto zornig estas prononcata tsoğnig)

plia;

Ĝi estas prononcata kiel äu – oy. (enttäuschen - enttoyşın)
Ĝi estas prononcata kiel eu - oy. (kreuz - kroyz, kğoyz)
ch – se estas mallaŭta vokalo antaŭ ĝi aŭ komence de vorto, oni legas ĝin inter ș kaj h; Se estas malalta vokalo antaŭ ĝi, ĝi estas prononcata kiel la litero h, kiu estas dirita de la guturala voĉo.
Ĝi estas prononcata kiel ei – ay.
te – prononcata kiel longa i. (ziege - tsiige)
Ĝi estas prononcata kiel sch – ş.
Ĝi estas prononcata kiel ss – s.
Ĝi estas prononcata kiel ck – k. (bock - merdo (signifas kapro))
Ĝi estas prononcata kiel tsch – ç.
er – se ĝi estas ĉe la fino de la vorto, plej multaj germanoj legas ĝin kiel ag. Legi ĝin kiel pli frue ne estas fatala eraro, sed ĝi tamen devus esti evitita. Se ĝi ne estas ĉe la fino de la vorto, ĝi estas legata tiel malklara kiel en la normala r-lega regulo.
tion: Prononcita kiel “tsyon”. (nacia)

dankon

Ekzemple, estas multaj diferencoj inter dialektoj kaj dialektoj en la turka, kaj mi certas, ke estas la samaj aferoj en Germanio. Bavara akcento, zarta akcento, zurta akĉento - ​​do kia aŭ kia ajn akcento vi instruas al ni nun estas io kiel la Istanbula dialekto en Turkia turka - tio estas, kia ajn la akĉento aŭ dialekto parolata de la plej kleraj homoj en Germanio. mi scivolis pri tio

Nazire, mi ne povas danki vin post ĉiu respondo, sed gracias por ĉiuj
dankon
Vidi vin

Saluton, mi malkovris ĉi tiun retejon lastatempe. Dankon al ĉiuj, kiuj kontribuis, ĉio estis tre klare klarigita. Mi ĉiam eniros de nun.