Ĉiuj havas alian manieron parkerigi vortojn. Mi diris, ke mi diru al la mia, eble ĝi funkcios por amiko. Mi ne faras tion por nomoj, estas facile parkerigi la nomojn, kiam vi miras kaj konstante rigardas la aferojn renkontitajn en la tago, la vortprovizo sen artikoloj jam formiĝis.
Mi komencis laŭ rekomendo de amiko, li diris, ke vortoj vendiĝas kaj mi diris, ke mi unue skribu la aferojn, kiuj estas utilaj al mia nomo. Unue mi verkas la verbon, mi preparis malgrandajn paperojn por ĉi tio. Malantaŭe mi skribas la konjugacion de la verbo en la tria persono singularo kaj la verbon en la tria formo. Ne eblis uzi la duan version, sufiĉas diri, ke mi faris ĝin en Germanio nuntempe. Mi skribas la signifon sub ili kaj ne facilas forgesi, se vi skribas frazon pri ĉi tiu vorto, skribinte la signifon, kia ajn ĝi estas. Kiam mi pretigis ĝin por la unua fojo, mi ne verkis la frazojn kaj ili facile forviŝiĝas el memoro. Mi ŝatus mencii, ke mi unue komencis per neregulaj verboj. Dum la paso de la tagoj, vi pli entuziasmiĝos, ke la parolataj vortoj en la ĉirkaŭaĵo estos la memorindaj vortoj.
Mi prenis privatajn lecionojn dum 1 jaro dum mi estis en Turkio.Dio benu mian instruiston, estis tre bone.Estis tre bone, ke li pasigis 3 monatojn en Germanio ĉiujare kaj klarigis kiel ĝi estas adaptiĝi al la ŝanĝiĝanta lingvo. Sed kiam mi venis al Germanujo, mi denove komencis de a1-a2. Ĉar la instruistoj ĉi tie havas alian esprimstilon ol en Turkio. Mi trovas ĝin kaj amuza kaj logika. Tamen oni ne povas lerni ajnan lingvon kiel gepatran lingvon post la aĝo de 4 jaroj. Mi diras tion kiel kuracisto-kandidato :) Mia amiko studas ĉi tie de 7 jaroj kaj eĉ donas konferencojn kaj seminariojn kiel inĝeniero. Li preterpasis DAF preskaŭ sen eraroj, sed eĉ li ĉiam diras, ke mi havas mankojn :)) li diras, ke neniam estos kiel la gepatra lingvo... ah, eĉ se ni estus tiaj, eĉ se ni havus mankojn.
